Çuvaldaki Çocuklar Şiiri - Mustafa Bulan

Alçaklar çocuklara bile kıyıyorlar;
Şeytan bile korkmuş, artık konuşamıyor!
Öldürüp öldürüp çuvala koyuyorlar;
Şeytan bile ürkmüş, insanlardan kaçıyor!

Kundaktaki bebeler de korunamıyor!
Sapıklar, manyaklar her yerde kol geziyor!
Melekler aciz kalmış, göklerde ağlıyor!
Şeytan bile şaşkın, Allah’a şükrediyor!

Narin’le Leyla’yı sığdırdılar çuvala;
Şeytan bile korkmuş, şahittir Hak Teâlâ!
Yalnız bu canilik sığmıyor dünyalara!
Şeytan bile olanlara içten ağlıyor!

Öldürüp öldürüp koyuyorlar çuvala;
Sonra suçu atarak kardeşe, anaya,
Yanında kuzene, amcaya, akrabaya…
Şeytan bile olanlara isyan ediyor!

Alçakça iftiralar acıyı öldürdü!
Anne, baba, kardeş, amca yaşıyor zulmü!
Her gün her dakika yaşadılar ölümü!
Şeytan bile bunu, dayanılmaz buluyor!

Ne yazı ki kötülük kalmıyor bununla
Adalet şaşıyor, haksızlık zulüm gırla…
Caniler daha cani, gelmiyorlar yola!
Şeytan bile adalete güven duymuyor!

Allah rolleri yazar, dağıtmaz kimseye;
Yoksa bu imtihan döner formaliteye!
İnsan doğmak kader, insan olmak irade…
Şeytan bile bu hinliği fazla buluyor!

Şu kader dedikleri vallahi bu değil;
İraden var! İster insan ol, ister rezil!
Allah’a iftira atmayın, olmaz delil!
Şeytan bile sinmiş, Allah’a sığınıyor!

Allah rolleri yazmış, bunlar oynuyorlar(!)
Sonra namaz için kıbleye dönüyorlar(!)
Ardından tövbeler, silinirmiş günahlar(!)
Şeytan bile onlara beddua ediyor!

Allah bir kere yazmış, varmış bir bildiği(!)
Bunlar da yemiş yutmuş her türlü pisliği(!)
Kader hâl, ölçüdür, görmezler bu gerçeği!
Şeytan bile kaderi böyle anlamıyor!

Ey vicdansız ahmak, Allah’a iftira bu;
Önce yazıp, sonra hesap… hiç olur mu bu!
Allah olmaz azmettiren, ey Yezit soyu!
Şeytan bile iftiradan korkmuş susuyor!

İnsan olarak doğmak bu dünyada kader;
İnsan olmak doğrusu bir irade ister!
Bulamoğlu der: Çocuk katli olmaz kader?
Şeytan bile Yezitlerden uzak duruyor!

Pendik/11.09.2024