Çuval Şiiri - Orhan Tiryakioğlu

Çok şey öğretti bana paylaşılmamış zaman,
Fersah boylu saçlar ağarttı,
Fantezi kurduğum her an,
Dirhem dirhem aldı canımı.

Atamdan kaldı bu sevdâm,
Töreye uydu yüreğim, boynunu eğdi
Zamansa, ne kötü;
-sensizliğin adını koydu.

Sorgulanmış gibidir yüzüm,
-çizgilerle donanmış,
Ağlamaksa, fersiz gözümün işidir,
-kör olmaya ramak.

İşim dert yüklemektir,
Karlı dağda hayalini aramam boş yere,
Sesimdir yankılanan, çığlığım boğuk,
Ayazımı unutturan tek şey;
Kaskatı kesilmiş bir resimdir.

Bir çuval mektuba kalacaksın şimdi,
Bir köşesi yanıktır; göreceksin!
Artık, kalem tutmuyor elim;
-derdimi nasıl bileceksin?

Yüreği nasıl sığdırmışlar;
-telleri dökülen ketene?

10.02.2000 - 2009