Çuval Şiiri - Ayten Karakaş

Çok yorgun olduğu belliydi
Bir heybeyi atmış omzuna gidiyordu yıllardır
Onu her gördüğümde, hep aynı heybe
Hep aynı düşünce...
Bir ara konakladı, dağın yamacında
Çıkarıp azığından koparırken bir parça
Yaklaştım,sordum ne var bu heybede?
Önce güldü, sonra açıp gösterdi
Çuval içinde çuval doluydu içi
Şaştım ne bu amca dedim merakla?
Ne taşırsın bunca zaman boş çuvalları
''Benim taşıdığım belli, ya seninki''
Diye birden cevap verdi.
''Anlamadım'' dedim hayretle
Dedi yeğen ‘’sizler gibi
hiçlikleri yük yapacağıma kendime
boş çuvalları doldurdum bende heybeme
zamanın dolduracak çuvalı olsun, hiçler yerine''

Tarih:20/05/2006

Yüklerimiz bize ağırda olsa
Döndüğümüzde görmeliyiz ne taşıdığımızı
Adı çuvalsa da …