Aşkı doldurdum çuvala,
Dışından belli olduğu kadarıyla,
Sordum eşe dosta sahibi acep kim ola,
Her gören dedi, bulunur elbet bunca insanda.
Kimi dedi var idi evvelce biri saklımda,
Olmadı unuttum zamanla kalmadı aklımda,
Boyu da pek yaraşıyordu bana, oturmadı tahtımda,
Acep kim aldı ellerimden, içimde dolanır, olmaz bahtımda.
Başkasına sordum dedi emanettir ona yanarım,
Çuval hamalıyım ben, sırtımdan indirmem taşırım,
Ehli dil cevap vermez, yolunu hangi gönülden sorarım,
Devirip, incitmeden, her sabah seccademde ona ağlarım.
Bildim ki aşkın mekanı gönül çuvalındadır,
Taşımaya niyetlenen ilk adımı kula atmadadır,
Uzunca bir yolun ufkuna kaldırıp başı bakmadadır,
İlahi senden gafil isem, benliğim aşksız ebedi azapdadır.
Kayıt Tarihi : 12.7.2018 11:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!