Çürüyor Sende Mevsimler Şiiri - Ömer Duru

Gecenin zifiri karanlığında,
Şehrin mahreminde saklayıp uykusuz bıraktığım gözlerin,

Tadını sakladığım son bakışın asılı duruyor şehrin üstünde.

Saçın dokunur yüzüme,
omuz başımda sıcak nefesin alev alev.

Rüzgar çarpması,
Nasıl öksürek hissiyle gelir ya insana? Nasıl sızlatır aydınlığı!
Kara gözlerindeki mahmurluğunla
Sak bir rüyada yaşar gibi çırpınırken yatakta

Aldığım her nefesin aczi,
Kurumuş nehir misali kuraklık verir ömrüme.

Yanağında çicek bozuğu tebessüm
Hiç solmamış gül bahçesi gibi durur
sende bu bakış.
****

Dışardaki yağmurun sesi var.
Yokluğuna inat kesintisiz yağıyor.
Bıraktığını tekrar toplamaya adanmış gibi
Şehre dadanmış çatlak bir bulutsun bende

Şehrin ağaçları açmış dallarını,
Ovası yayılmış düzlüğe
Tırnak uçlarına kadar çamur
Kirpiğimi sızlatan yağmurum sen ol
***

Ağaran şafakla sızım başlar
Romatizma sancımı hatırlatır
Yanında yürek sancılarım gelir
Bulut gözlerim derya olur

Gece boyu gözlerim çırılçıplak,
Düşmez sahile bakışlarım,
Deniz kadar akan yaşlardan
Çıplaklık giyemez yüreğim

Uçurum uçurum bakıyorum ölümün kıyısına, nazarımdan kan sızar

Her bakışta özlem, müjgan kanar
Yanaklara sızar...
Müjgana çekilmiş sürme gibisin
Taa içime yapışan sızım yanar...

Şehrin üstünde çatlamış bulutum şimdi.
Kirpiklerde pınar oluk olmuş
Yangınımda yürekler kanar.

Arınıyor kirinden
Sensiz yıkanıyor şimdi şehir
Sensiz paklanıyor günahından
Kızıl saçından başladı dökmeye,
Aşklarını da günahından söküyor

Sızım sızım acı bırakıyor üstüme
Kirinden arınan şehir yanıyor bende
Senden arınmıyorum diye.

Çıplaklığa çekilmiş sürme gibi
bu şehirden çıkmıyor kokun

Her bahar temizliğinde bu şehir
seninle yine kirli kalıyor.

Mevsimi çürütüyorsun gülüm
Mevsim sende çürüyor

-------
Dost Kalem

Sahra Yaren
Nasıl bir şiirsin ki, hem sevgiliye yazılasın hemde sevgiliyi yazan
Nasıl bir yağmursun ki, sevgiliyi arıtırken sevgiliye bulaşan ve her damlası "yar" olan
Nasıl bir şehirsin, sevgiliden ayrılmaya çalışırken sevgiliye sıkı sıkı sarılan
Ve sen mevsim, bağbozumu, dökülen yaprak, sararan yüz
Ve sen nasıl bir topraksın ki, çürütmeye çalıştıkça
Çürümeye alışan...

Bittikçe çoğalan, çoğaldıkça büyüyen bir şiir olmuş
------

Mustafa Bay
24.01.2021 12:06

Çürür...

Tutulmayan el...
Bakılmayan göz...
Dokunulmayan ten...
Sevmeyen/sevilmeyen yürek...

Aşk, cilasıdır insanın..
Yaşamın parlaklığıdır, feridir bir gözün...
Işığıdır...

Sevmeyen/sevilmeyen ne varsa...
İşte o "çürüyen mevsimdir..."
Gidilmeyen yol, pas tutan kalptir
-----