Ey ruhumun sonbaharı
Kırklardan beri erimiş dört bir yanı.
Hasret yakılmış, tütmemiş dumanı
Yol uzundu, tükenmiş zamanı.
Küffarın derdi imanın
Kurak toprakların yok değeri.
Soğuk düşlerin kederi
Yüreğimi sızlatan acı sebebi.
Ey dost, duy sesimi
Gülün yaprakları soldu
Toprağı buldu.
Dikenleri elimde yarayan kanama sebep oldu.
Vicdanım koru, yanar, su söndürmez
Yokum, biliyorum, hiçbir şey hissetmiyorum
Ölmüş duygularım, mezarını bulamıyorum
Anlamıyorum, solmuş tenimde çürüyorum
(çürüyen zaman)
Kayıt Tarihi : 26.12.2017 20:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!