Yaşamın anlamsız çığlıkları altında
Yoğunluğun...
Kargaşaya karıştığı tüm zamanlarda
Düğümleniverir konuşma noktası.
Suskunluk sinsice girmiştir...
Etrafındakilerin farkında olmadan
Birbaşına olmak ister.
Oysa, o insan ruhuna besteler yapılır
Yinede yalnızlığı, sessizliği özler.
Bazen unutmaktır olanları,çabası...
Kuş olıp uçmak ister,özgürlük adına
Yüreği hala haps altında
Katlettikleri umru değil,
Hatırlamamak adına kaçar
Oysa kaçtığı kendindendir...
Beden çürür,ruh eklenir buna
Saygıda kusur etmemişken
Alır insanlığı,ayaklar altına
Zaman silinmeye yön tutmuşken
Dostluğu muhabbeti unutur bazen...
İşte o vakit,sonsuzlaşır hükmedişler
Nerede son bulur, kelimeler
Eyvaylar kara tren ardında
Sessizce yavaş yavaş bir çürüyüş
Nafile,giden zamanla ahlar kara listede...
YAZAN:KADER OYUNCUSU
07/09/2008
İZMİR
Kayıt Tarihi : 31.1.2011 15:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
konusu 'insanlığın çürüyen yanları' olan ,iyi işlenmiş,aakıcı,duygu yüklü dizelerinizi beğeniyle okudum..tebrik ediyorum..
+10 puan
sevgilerle......
* 10 Antoloji Yıldızı *
Sevgiler
TÜM YORUMLAR (8)