Çürümüş Yaz(ı) Şiiri - Sedat Yükseker

havada çürümüş yaz kokusu var
incir çekirdeğini ektiğimiz
çayırlarda sararmış

sanırım alıştım
havanın buğusuna
görmezden gelmiyorum artık
dizlerimin sızısını

daha çocukken öğrenememiştik
güneş bize veda edeken
gelenin gazabını
vurdum duymaz bir ahvalle
çekerdik azabını.

sanırım öğrendim
edilen her göç
haykırış aslında
sallanan her el
diyorki sızıntılı bir fısıltıyla
döneceğim elbet ama
ne sana ne de bana.
aslında gelen ne ben
gördüğüm ne de
sen olacaksın

öğrenmek neyi değiştiriyor ki
hala çok üşüyorum
sığındığım bu barakanın
katran tatlı yalnızlığında

neyi değiştiriyor ki öğrenmek
Bu şehrin kaçtığında ayazı
önce bir ben olacağım bir de gölgem
bu köhne duvarın önünde
bu ne garip bir alınyazı

söyleceğim hiç bir söz
kuracağım hiç bir cümle
özrüme ve ömrüme telafi değil

seni seviyor olmamın
hiç bir önemi yok

yaşanılan vede yaşanılması istenen
hiç bir şey;

kaçamıyor bu azaptan
kurtaramıyor kendini
bu gazaptan

bir kocaman özrü
bir dilekle yolladım
uçuk bi rüzgarın kanadında
döndü bana
elinde özrüm
kocamansa ağzında
kötürüm bir gülümseme
dediki;
'hiç bir dilek hakkın kalmamış'

yaz gitti
yaz-ı bitti...