Çürümüş Beyin Erimiş Sözleri

Mevsimlerden bile bir haberim o günden sonra..
Halbuki güzel olacaktı her şey diyordum ya sana..
Bırak seni kendimi bile kandırmışım oysa..
Hayal kurmak güzeldi en azından
onca yaşanmışlıktan onlarca enkazın altında kalmışlıktan..
Baharı unutmuşluktan.. Geçtim artık bunların topundan..

Duyduğumda artık adını,
hatırlamıyorum seninle geçen herhangi bir anı..
Unutmak denen kelimeyi çoktan çıkardım hafızamdan..
Artık seni unutmak yok,
Artık seninle yaşanmış ne bir an,ne bir hüzün var,
beynimin çürümeye yüz tutmuş o zavallı kıvrımlarında..
Çünkü düşününce biz zaten olmayacakmışız bu hayatta,
gözler üzerimizde bakamayacakmışız bir fotoğraf çerçevesine..
Nasip deyip geçmek mi en akıllıca sence? ?
yoksa yıkmak mı hayallerde yaşanmış sensiz sevince..

Hani.. o bakamadığım gözlerin vardı ya..
Hani.. her defasında seviyorum diye biten sözlerin..
Hiç birine inanmıyorum artık,
hiç biri acıtmıyor bu çaresiz bedenimi..
sığınmak geliyor içimden başka bedenlere,
sığamıyorum senden sonra hiç bir sevgi sözcüğüne..

Sahiden beraber olsaydık şimdi..Nasıl olurdu acaba yüreklerimiz..
Hiç düşündün mü? ben düşüncelerimi sattım da ikinci elde..
ondan soruyorum sana belki de bir umut olur muydu diye..

Yok yok artık çok geç.. bu tren bir daha ne gelir
ne de kalkar başka bir gardan, bu saatten sonra
bana fayda yok başka bir yardan..