Çürümek Şiiri - Tahir Sarıışık

Bir avuç balçık topraktan gelmişiz,
Çürüyor her bir şeyimiz,
Yaşarken beyaz dişlerimiz,
Uyanıkken eldeğmemiş taze düşlerimiz,
Uyurken temaşa eden gözlerimiz.
Çürüyor her bir şeyimiz,
Yalan rüzgârında masumiyetimiz,
Gösteriş yağmurunda iyiliğimiz,
Hırslı arzu atına bindirdiklerimiz,
İlkelerimiz, ülkülerimiz, hayallerimiz.
Çürüyor her bir şeyimiz,
Ayrılık figanında ümitlerimiz,
İhanet zehrinde kalbimiz,
Unutulmak gölgesinde dostlarla hatıralarımız.
Çürüyor her bir şeyimiz,
Hastalık pençesinde heveslerimiz,
Bir ömür yiyip içip gezdiklerimiz,
Acı ölümün yelinde bedenimiz.
Çürüyor ve kısır kalıyor toprak gibi,
Verimli, cennet köşesi ömür bahçemiz,
Damar damar can yapraklarımız,
Binbir emekle bütün ekip biçtiklerimiz.
Bir avuç balçık topraktan gelmişiz,
Çürüyor, çorak oluyor her bir varlığımız,
Sel gibi bir deryaya akıp gitmede çürüyen herşeyimiz,
Başka mevsimlerde muhakkak tohum tohum filizleneceğiz.