Çürük Ceviz Şiiri - Dürdane Aksoy

Duymadığın yerdeyim, dillerim lal
Kalemim çürük ceviz
Yazmaktan aciz iki kelam,
Üzerime yıkılmış bir hayal
Bir yuva bir ev bir hayat var.
Ben bir sarhoş yaprak, divane rüzgar
Savrulup dururken kimsesiz
Sana her gün mektuplar yolluyorum, dilsiz…
Çınar yaprakları topluyorum her gün sokaklardan
Toprağına yağmur yağıyor, ben ıslanıyorum…
Özlemekten dişimi sıktığım geceler var
Geçer diye geçsin diye beklediğim geceler
Özlemekten bi’çare düştüğüm geceler var
Bazen
Bir ışık doluyor odama
Eski zamanlardan kalma bir koku sarıyor dört yanı
Bir kül tablasında senin izmaritin tütüyor
Usul, yarım, sarı…
Demek ki diyorum böyle deliriyor insan
Demek ki böyle hayatta kalıyor
Demek ki böyle alışıyor yalnızlığa…
Yalnızlık
Yaşımın yarısı, yaşamımın aynası
Yalın ayak büyüyen bir çocuk
Koşturuyor sokaklarımda
Ben artan puzzle parçası gibi
Bir yerlere inatla uymaya çalışırken
Sana her gün mektuplar yolluyorum dilsiz dudaksız…
Saçlarından çınar yaprakları topluyorum her gün
Kavuşursak bir gün diye
Güzel sözler koyuyorum ceplerime bir de…
Şimdi gittiğin yerde beni bekle
Saçlarından çınar yaprakları düşüyor
Hava soğuk belki üşüyorsun
Toprağına yağmur yağsa ben ıslanıyorum…
Yalan yok bazen seni kıskanıyorum.