Ezan vaktidir ismin her duyduğumda ardından ibadete daldığım. Ellerin cennetin tanığı. Ben tüm yüzsüzlüğüyle seni sevmeye yeltenen divane. Oradasın evet biliyorum hatta burada kanapemde oturan, çayımı yudumlayansın. Tüm gerçekliğisin dünyanın benim sadece düşlerim.
5 yaşında lunapark dönüşüm, göklere uçup giden mavi balonum. Ben tüm gurursuzluğuyla arkandan ağlayan çilli küçük çocuk. Buradasın gösterdiğim yerde.
Gençliğim gurbete gidişlerisin, annemin yemekleri babamın kolları. Ben tüm utangaçlığıyla seni özleyen 20’lerinde delikanlı. Oradasın evet biliyorum, bakıp başkasına, ellerini tutan sarılansın benimse hayallerim.
Suratımdaki çizgiler, yavaş yavaş ağıran saçlarım titremeye başlayan vücudumsun. Ben tüm ihtiyarlığıyla kalbinde hala seni taşıyanım. Hala oradasın söylediğim yerde.
Susan dilim, görmeyen gözüm, beyaz kefenim, mezarımda biten gül. Ben ahirette bile ruhumun derinliklerinde seni yaşatanım. Oradasın evet, başkasına fısıldadığın kelimelerle. Benimse cebimde sana bir türlü söylenemememiş çürük ‘’Seni Seviyorum’’lar
Batıkan KaymazKayıt Tarihi : 6.2.2018 20:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!