Curcuna Mevsimi Şiiri - Erçağ Akarca

Bir vesika,az ışıklı bir odanın zemininden pencerelere doğru nefes alan,
Bir vesile,insanları yalnızlıklardan keşmekeş kalabalıklara atan,
Bir vasıta,insanları sokaklardan kaçırıp,sıcacık kumsallarda koşturan,
Bir ahenk,insanları sıradan eşyalardan kaçırıp,sokaklarda saatlerce koşturan,
Bir nefret,insanları insanlardan uzaklaştırıp,masumane gözleri kanla konuşturan,
Bir sabah,insanları aynalarda sırlarından ayırıp,telaşlı gündüzlerle kavuşturan
Bir akşam,insanlar benliklerinden ayırıp,kör gecelerde başkalarıyla buluşturan,
Bir kalabalık,nereden geldiği bilinmez mutantan bakışları,caddelerce savuşturan,
Bir yalnızlık,nereden geldiği bilinmez muttaki sessizlikleri,serin evlere yayan,
Bir dakika,o dakika tüm saatleri çevresinde pervâne eden,etrafında perişan gezdiren,
Bir saat,o saat ki tüm mevsimleri gölgesinde târumâr eden,hançeriyle yerle yeksân eden
Bir asır,o asır densizlikleri kendi karnından doyuran,yetimlere kendi karnından zulmeden,
Curcuna mevsimi bu tüm Dünya'da yankı buldu
Curcuna mevsimi bu,gürültüler insanları,sessizlikler kendini buldu...