İnsanlar yanında taşıdıkları sözleri yol ayrımında bırakırlar. Çünkü insanlar nerede saçma nerede kötü yol varsa orayı seçerler. İyi yolun başında bekleyen bizler ise gözümüz yollarda bir umut bekler dururuz. Aydınlık bir ışık. Bırakamayız beklemeyi. İnanırız bir gün o yoldan iyi birinin geçeceğine. Çünkü umut, bir gün mutlu olabilmeye inanmaktı. Çünkü umut, insanların değişebileceğine inanmaktı. Çünkü umut, her şeye rağmen sevebilmekti. Çünkü umut, yaralarımızın bir gün geçeceğini düşünmekti, kalacak olan ize aldırmadan. Çünkü... Çünküsü yok. Çünkü umut, yalnızın ekmeğiydi.
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta