İnsanlar yanında taşıdıkları sözleri yol ayrımında bırakırlar. Çünkü insanlar nerede saçma nerede kötü yol varsa orayı seçerler. İyi yolun başında bekleyen bizler ise gözümüz yollarda bir umut bekler dururuz. Aydınlık bir ışık. Bırakamayız beklemeyi. İnanırız bir gün o yoldan iyi birinin geçeceğine. Çünkü umut, bir gün mutlu olabilmeye inanmaktı. Çünkü umut, insanların değişebileceğine inanmaktı. Çünkü umut, her şeye rağmen sevebilmekti. Çünkü umut, yaralarımızın bir gün geçeceğini düşünmekti, kalacak olan ize aldırmadan. Çünkü... Çünküsü yok. Çünkü umut, yalnızın ekmeğiydi.
Şamil AkayKayıt Tarihi : 17.1.2015 18:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şamil Akay](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/01/17/cunku-umut-yalnizin-ekmegiydi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!