Gece dem katar yüreğine;
Dalar gidersin hüzün denizlerine…
Hani yüksekten bakarsında şehre,
Tek tek sönen ışıklar,
Titrek göz kırpan sokak lambaları,
Derinden duyulan uzak köpek havlamaları,
Sarmaşık olmuş birbirine dolanan sarhoş adımlamaları,
Ve ay ışığında
bir görünüp bir kaybolan kukumav kuşları,
görünür gözüne.
Yıldızlara çevirirsin başını,
serin bir rüzgar vurur tenine,
birden üşümek gelir ve
sevdiklerini anımsarsın,
bir gülümseme gelir yüzüne.
Aylardan hangi ay,
günlerden hangi günün gecesindeyim diye
bakınca takvime,
acı bir tebessüm gelip,
oturur gülümsemenin yerine…
yıldızlara bükersin başını yeniden.
gece dem katar gözlerine;
içli içli yana yana ağlarsın…
çünkü tarih: iki temmuzu göstermektedir.
Otuz yedi canın külleri düşer yüreğine,
Gecenin bir vaktinde,
Diri diri yanan yüreklere ağlarsın,
Az biraz vicdanın varsa eğer! ...
02. Temmuz. 08
02.45
Kayıt Tarihi : 2.7.2008 08:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zaman birlik ve beraberlik zamanı iken hep birbirimize düşmüş kendi kendimize zulüm etmişiz, cana kıyanlar canidir canileri yaratan ise cehalet,
Cehaleti yok etmedikce daha çok canlar yanacak
Sevgi ve selamlarımla
Tarihe geçmiş nice kara günlerden biri olan 2 temmuz ve otuz yedi can.
Yazık ! Hemde çok yazık oldu ..Unutmadık
Kutluyorum,saygımla
Vijdanı varmı kibriti çakanların. Neden yaktınız diye sorgulamayanların ? Madımak arifesinde destan yazılıyor, kim ,kimi sorgulasın,
Kelemin daim olsun.
TÜM YORUMLAR (3)