cunku-sen-yoksun Şiiri - Selçuk Yılmaz

Gidiyor bir vapur K.Yaka ya doğru,
Ne seni beraberinde götürüyor,
Ne de seni ardı sıra bırakarak,
Çünkü sen yoksun yoksun şimdi
şu koca İzmir de,
Değilsin belki burada,
lakin gönüllerdesin gönüllerde,
şu garip gönlümün bir yerinde...
Sensizliğin gölgesi ,
Yüreğe çöreklenir yavaş yavaş,
Ta ki güneş batana,
Gün kaybolana kadar..
Bilirmisin o sırada ufka doğru
Uçuşan martılar karanlık görünür,
Ardı sıra kıpkızıl olsa da;
Seni nasıl görmek isterdim bilirmisin?
Günbatımının kızıllığı çehrende bittiği
Ve yüzünü portakal rengi aydınlattığında.....
İşte o zaman esaretin sarar bedenimi
Yalnızlığım, rakı kadehi ve sen
Birlikte içer, erir gideriz.
Sonrası malum;
Ah o Napoliten şarkılar,
Salaş Rum Meyhanesinde ki Rembetika,
Kürdili Hicazkar yada saba
Kararmış ufkun enginliğinde,dalar gideriz..
ocak 2001 İZMİR