Çünkü sen! Şiiri - Mustafa Cilasun

Muhakkak ki
Düşünmeliyim lakin niteliğim
Neyi ve hangi istikamette olacağını netleştirmediğim

Kanaatim
İdrak ve tecrübeden oluşan
Meşveretle nizam olunan, vehimleri dışlayarak kalan

Zulmü
Tekebbürlük sayan
Adamlığa bulaşmayan âdemi hakikatinden soyutlanan

Yanmayı
Halde anlayan can
Kanı kurutmadan anlamı bulan, cehennemide algılayan

Cenneti
Sevdaya hasrederek
Umutların yeşilliğinde serinleyerek düşleyen olacaksan

Varlık
Ve yokluğu yalnızca
Ceza ve bağışa tevdi etme kulluktaki gerekçeleri önemse

Yaratan Hak
Hiç zulmeder mi kuluna
Kulun açmazları mizanı getirecektir hesap için tek başına

Yaslanma
Taklit içinde paslanma
Heveslerini anlıyorsan, sıratı anlamaktan da hiç bizar olma

Sanma
Nefesin müddetine abanma
O an ne zaman geleceği şayet bir farksa ruhunu anlasana

Kalbinde
Sahipsizliği kovarak arınma
Yegâne güç kimin anla, tefekkürle savma, halinde kalsana

İşte o vakit
Sen varlığın adı, sürurun şiarısın
Aşkın tahtı sevdanın sancısısın zahirde oyalanıp kalmayasın

Varlığını
Hasrederek anlamlaşmalısın
Kulluğunda azimle soluyarak hilmi kuşanmalısın abdi acizsin

Şecaati
Müsaadesi nispetinde göstermelisin
Şahadeti hedefleyerek nefsinden geçmelisin çünkü sen nefsin