Çünkü Kanatsız Melektin Sen

Yoksulluğun yurt tuttuğu dünyanda
Zengin yüreğinle hayata direnip
Dolmayan çilelerle kolboyunken
Tarlanda iş,yatakta eş beklerken
Çocukların sofrada aş beklerken
Sanki yetmez gibi çilen
Bir de beni yüklendin
Can verdin canından,büyüttün
Dert büyütür gibi,sitem etmeden
Paylaştıkça çoğalttığın sevginle
Yüreğime maya çaldın
İnsanlığın bir erdem olduğunu

Yıllar yürürken ömründe
Altı can besledin can evinde
Bir sitem de olsa etmez mi insan
Etmedin,Çünkü Kanatsız Melektin Sen

Çevrene huzur ve mutluluğu
Yüreğineyse dostlarının derdini
Üzünçlerini ekip büyüttün
Kem sözlere kulağını tıkayıp
Husumetle arana duvarlar ördün
Bir öksüz gördüğünde
Öksüzken görmediğin,
Gülüşler gönderip gönül gözüne
Okşardın saçlarını yüksünmeden
Okşardın,Çünkü Kanatsız Melektin Sen

Gidişinle tüm renkler
yitirdi anlamını
Bahara kara çaldın
Tersyüz oldu mevsimler
Arşımın dengesi bozuldu
Yüreğimde med-cezirler başladı
Çocuktum, çocuğundum
Büyümedim gözlerinde
Yokluğunla büyüdüm.
Sensizliğin açmazlarını gördüm
Çoğu kez rüyalarda varedip
Huzur dolu dizlerinde sabahladım.
Kahır dolu gecelerde
Istırap yüklenmiş kabuslarımla
Pençeleştiğim anlar,
Sen çıkar gelirdin,
Kurtuluşum olurdun.
Gelirdin,Çünkü Kanatsız Melektin Sen