Serin bir sonbahar günüydü,
Kısın kenarında.
Saçlarım dalgalanıyordu denizdeki dalgalar misali.
Gözlerimde bir damla yaş.
Küçük bir tebessüm dudaklarımda.
Düşen yapraklar arasında dolasan bu ayaklar benim amaçsızca.
Zamanın bir anlamı yok artık.
Dalıp giden bakşlarda.
Galip gelen yalnızlık.
Gönlümün ta ortasında.
Kırgınım aslında ben bu hayata
Bilinmez çoğu zaman.
Yürürsün sadece,
O bilinmezliğe doğru.
İçin ümitle doludur.
Ama beyninde binlerce soru.
Acaba,yoksalalar,keşkeler seni kovalar.
Sorarsın kendine acaba hangisi doğru?
Zaman herşeyin ilacıdır.
Anlarsın bir zaman sonra dersin ki doğru.
Çelme takar kimi zaman hayat.
Kalkıp dimdik yürümelisin yılmadan,
Yıkılmadan.
Bırak dalgalansın saçların rüzgarda.
Olsun darmadağın.
Nede olsa tarayacaktır onu zaman.
Sil gözyaşlarını yanakların ıslanmadan.
Bırak dolaşsın sararan yapraklar,
Ayaklarının arasında.
Biliyorsun İlkbahar gelir her sonun ardından.
Bırak herşeyi yaşa.
Hüznü de adam gibi, sevinci,mutluluğu da.
Neden mi?
Çünkü;
Hayat bu,arkadaşım.
Çünkü;
Hayat bu!
(30.08.2009)
Kayıt Tarihi : 6.1.2010 23:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)