Üzerinde emanet durduğum iki yakaya düğme oldum.
Gövdeme birkaç delik açtılar, boynuma ait olmadığım bir yaşam astılar.
Önemi olan her şeyin içinde ben yokum.
Dışındayım ama en dibine kadar indim kuyuların.
Yazgısı içinden iğneler geçerek başlayan bir kahramanın tozu pembe olur mu zaten?
Asfaltı patlatıp da baş veren bir ayrık otuna imrenerek bakıyorum.
Ölümüm senden olur
bilinsin
ne uçsuz bir kan akışı
ne buğusu kadehte rakının,
ela ve sonsuz bir teneşir uykusu
gözlerinin ağlamaklı bebeğine...
Devamını Oku
bilinsin
ne uçsuz bir kan akışı
ne buğusu kadehte rakının,
ela ve sonsuz bir teneşir uykusu
gözlerinin ağlamaklı bebeğine...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta