Çünkü Biz Körlere Renkleri Sorardık

Bozuk bi plağın sesiydi hayat aptal gökkuşağında
Yani hem bu kadar buruk, hem bu kadar hüzünlü,
Ruhunun bedeninden çıktığını hissedersin başını her yastığa koyduğunda,
Doyduğunda....

Sorunsuz hayatımın son soruları bu artık,
Güneşin ışıkları perdelerden karanlığa sızardı,
Yalnızlık kalabalıklaştı, kalabalıkta ıssızlaştım,
Zaten hayat dediğin bir bebeğin gözyaşları kadardı.

Yani onun kadar karanlık,
Çünkü biz körlere renkleri sorardık.