Çünkü, Bende Oradaydım Şiiri - İsmet Can

Hafif bir rüzgar esiyordu, sen balkondan bakarken
Saçların boşluğa savrulacak gibi oluyordu
Yüreğinden gelen o şimşekler içinde çakarken
Kalbim ikimizin aşkı adına silme doluyordu
Yağmur yağacaktı, biraz sonra hani
Bulutlar taşımıştı hüznümüzü, şehrin üstüne
Kararsız dururken damlalar ve sen üşürken
Balkondan içeri girmiştin ani bir kararla
Geciken maziler aklını karıştırırken, okudum onları
İnkar etmiyorum hissettim, çünkü bende oradaydım

Yine bir gün ağacın dibine uzanmıştın sırtüstü
Akşamın ufkunu izliyordun, silik gözlerle
Ziyan olmasın, akmasın gözlerindeki yaşlar
Yanaklarında izi kalmış sanki, yanık yüzlerle
Akşam karanlığı gelmeden, karanlık çöker yüreğe
Yıldızları silkelerken, izinsiz gökyüzünden
Sozsuz kandillerin aydınlığını umuyordun ömür boyu
Yaslanmıştım yanına, çünkü bende oradaydım

Yola çıkmıştın gecenin belirsiz bir saatinde
Hem de hiç kimselere haber bile vermeden
Özgür hissetmiştin, ruhunun hafifliğinde kendini
Şeytani duygularına hiç bir taviz vermeden
Bu yol, seni bana ulaştıran yol biliyorum
Şimdiden sana iyi yolculuklar diliyorum

Elindeki mendil bendim, yaşlarını siliyordum
Sen farkında olmasan da, elini tutuyordum
Sıcaklığını iliklerime değin hissediyordum
Camdan dışarıyı izlediğin o gözlerde bana aitti
Hava zerrecikleriyle okşuyordum tenini
Görmesen de yanındaki boş koltuktaki bendim
Oturuyordum yanıbaşında, çünkü bende oradaydım

15 05 2010