Çünkü Ben Kimsesizim Şiiri - Masum Tekin

Allahım, neden benimde herkesin annesinin sopayla güzelleştirdiği yünlü bir yorganım yok?
Neden akşamları lokanta girişlerindeki paspası üstüme çekip, korku ve endişe içinde uyumaya çalışıyorum?
Neden insanların beğenmediği yemekler bana lezzetli geliyor?
Neden benim de onların ayakkabıları gibi bir ayakkabım yok?
Neden kötü adamlar beni dövüp, dilencilik yapmamı istiyorlarlar?
Neden dilencilik yaptığım o kaldırımlarda, benim yaşımdaki çocuklar bana tuhaf tuhaf bakıyor?
Ve neden annelerine "anne bu neden burada oturuyor, üşümüyor mu?" Diye soruyorlar?
Allahım ben de hayal kurabilir miyim? Hayal kurabilmek için ne yapmam gerekiyor?
Bazen okul bahçesinde  oynayan çocukları görüyorum ve yüzüm gülümsüyor çok mutlu oluyorum.
Sağ olsun kapıda olan abi bazen benim de okula girmeme izin veriyor. Ama her zaman bir tane amca gelip kapıda bekleyen abiye kızıyor Allahım. "Bunu neden aldın içeri?" Diyor abiye.
Okula gidebilmem için annem babamın olması mı lazım Allahım?
Hem babam orada olsaydı o amcaya kızardı dimi Allahım? Sahi benim babam ve annem var mı Allahım?
Eğer varsalar neden gelip beni okula götürmüyorlar? Neden bana yeni ayakkabı, yeni elbise almıyorlar? Yoksa annem ve babam yok mu Allahım? Olsaydılar gelirlerdi Allahım. Hem dışarıda gezerken hiçbir çocuğun annesiz veya babasız gezdiğini görmedim ki.
Biliyorum Allahım ben kimsesizim. Ama olsun Allahım, olsun sen varsın.