Çaresiz döneceksin bir gün,
Başka çaren yok, çaremden başka.
Cümle cihan kapılarını
Ardına kadar açsa da sana,
Altından mutlulukla geçip,
Eşiğinden tereddütsüz atlayacağın
Tek kapı, yüreğimin kapısı.
Zira hatırladığın
Ve bin yıl geçse de hatırlayacağın
En güzel hatıraların bana ait.
Tıpkı ruhunun, huzurunun
Ve bütün bunlara rağmen
Bayrak gibi taşıdığına inandığım
Kahrolası gururunun da
Bana ait olduğu gibi…
Bu nedenledir ki gün gelip çaresiz düşecek,
Tüm çarelerini yitirecek,
Çaremden başka çareler, çaresiz kalacak,
Çaresi ve de müsebbibi olduğum gururunu,
Teslim edeceksin ruhunla beraber,
Ait oldukları yere.
Ruhun, ruhumla yeniden ruh bulunca;
Ki ruhun Yaradan’a,
Yüreğin bana aittir sevgili.
Zira sendeki benden,
Daha derinde bir sen olamaz.
Çünkü ben senin avuçlarına
Belki güneşi sunamadım,
Ama o güneşin
Üzerimize birlikte doğduğu her gün,
Mutluluğu;
Pencerenden bensiz battığı her akşamsa,
Hüznü,
Yadigâr kılarak yüreğine aşkı ektim.
Çünkü ben aşk, aşkın, aşkım;
Aşkım…
Kayıt Tarihi : 9.9.2014 00:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!