Çünkü ben...‏ Şiiri - Melih Topçuoğlu

Yine tohumları serpiliyor yalnızlığın.
Hangi baharda bilmiyorum açacak sensizlik.
Yine kokacak her yer tenin misali
Yine karışacak tozların gözlerime.

Unutmak kolay olmayacak seni bu mevsimde.
Tüm yokluklar topraktan fışkırırken
Gözyaşlarımla sulayacağım ya onları
Bitmeyecek döngüde ölmem gerek.

Yüreğim kanıyor oysa ki.
İçime dolan her damla
Senden bir anının renklerinden
Hep bir yalnızlık hikayesi.

Gidişinden çok şey de öğrendim.
Senin giden halinse en unutamadığım.
İnsan her şeyden bir ders alır ya
Ben sensizlikten sınıfta kalacağım.

Anacağım adını sen istemesende.
Bir yerlerde ellerim karalayacak senden bir şeyler
Belki sözlerin
Belki de gözlerin.

Unutmayacak biliyorum bedenim.
Sabahın köründe aynada olacaksın
Gecenin koynunda yastığımda
Ve her nefesimde ciğerlerimde.

Korkmuyorum böyle yaşamaktan.
Ölümden korkacak bir şey kalmadı ya senden sonra
Uyandığım her gün bırak sensiz olsun
Ben sensiz olayım günden güne.

Ve bir gün geldiğinde
Umulmadık bir fotoğraf karesinde
Karşılaşırsan yüzümle; tebessüm et
Çünkü ben...

Özlüyorum...