Çünkü... Şiiri - Atilla Güler

öksüz bir çocuğun sessiz hıçkırıkları gibi
içimdeki sızısı derin bir yaranın
ki nefretini güne bulamış bir keşmekeş içinde
deli sessizliğim...ıssızlığım/s u s a c a ğ ı m

ürkek bir kuşun
zayıf kanatlarından düşecek imgeleri
marazi ilişkileri anlatan şiirlerin
ve solacak mor menekşeler
kimsesiz pencerelerde

elime tutuşturulmuş her giz
yanacak alev alev
görülmeyecek nidası cümlenin
/bitmeden...söylenmeden/
ben işleyeceğim cinayetini yüreğimin
eriyecek yer...gök
ve her yer kan revan

ruhunu satın almıştı şeytan bir düşe
eğ başını...şimdi giyotinde saklı tüm hayallerin
sür yüzünü çirkefine tüm yalan günlerinin
yeter…ver artık hesabını
yaşattığın bütün eksik günlerin

sarhoş gecelerden arta kalan sefil sevişmelerin
ırak yataklarda süren densizliği
yolcusuz saldı en son kayığı da
rıhtımda bekleyen kimse yok şimdi

tarifsiz yolların dönülmezliğinde gizli bir labirent
bitişe gidişin belirsiz çizgisi
yürek…loşluğunda atıyor ışıksız zamanların
yazık ki/sadece masallardaydı mucizesi aşkın
şimdi gittikçe kapanıyorum ve artık
bahar kokularına açık pencereye
dönük sırtım

çünkü…
sen bana
ben de sana
çok geciktik
öykü bitti
şarkı sustu
aşk yitti

şiirler/imgesiz
sessiz…karanlıklara kusuluyor öfkesi hiç’liğin

11.05.2007

Atilla Güler