Çünkü... Şiiri - Ziya Tüfekçi

çünkü sen yalanlardan uzaktın,
çünkü dudaklarında beliren tüm tebessümler gerçekti,
çünkü eğer varsa bu dünyada aşk'ı hak eden biri, o sen olmalıydın,
çünkü eksiktin; kanadı kırık bir kuş, yaprakları dökülmüş bir ağaç ve bir kaç günlük ömrü olan bir kelebek kadar.
çünkü gözlerinin hapsinde kalmıştım,
çünkü benim kadınım sen olmalıydın,
çünkü ben seni gördüm aynada yüzümün aksinde,
çünkü annemden başka hiçbir kadına güvenmemiştim seni görene dek,
çünkü sen beni hayal kırıklığına uğratsan bunun yüzünden ölebilirdim,
çünkü senin için her bedeli ödeyebilirdim,
çünkü uyurken gözlerin kalbime düşüyordu,
çünkü uyandığımda ilk seni düşlüyordum,
çünkü bu boktan dünyanın içinde, bu kirlenmiş iki yüzlü dünyanın içinde yeni doğmuş bir bebek kadar masumdun,
çünkü yaşadıklarından hayatı anladığını sanıyordun,
çünkü mutsuzluklarının biteceğini sanıyordun birilerine hep iyilik yaparak,
çünkü bekliyordun, çünkü bekliyordum,
çünkü karşılaşmamız mucizeydi,
çünkü birbirini bulan milyarda bir insandık,
çünkü yaralıydın,
çünkü bendeydi tüm merhemlerin,
çünkü ben dünyayı erken tanımıştım,
çünkü hırslarımın boktan birer hissiyat olduklarını anlamıştım,
çünkü kalbim yorgundu,
çünkü kimseden bişey beklemiyordum,
çünkü ölmeyi diliyordum çoğu zaman,
çünkü ben güçlüyüm yükünü uzun zamandır sırtımda taşıyordum,
çünkü sen zayıf olduğunu saklıyordun,
çünkü yorulmuştun,
çünkü sen türlü fırtınaların yıprattığı bir gemiydin,
çünkü dinleneceğin bir liman arıyordun,
çünkü ben o limandım,
çünkü sen benim dinlenebileceğim limandın,
çünkü ben yalnız olmak istemiyordum bunca kalabalık içinde,
çünkü senin yokluğun içime büyük bir hançer gibi saplanırdı,
çünkü, çünkülerin çok olduğu bir aşktın, olmalıydın çünkü
çünkü SENİ SEVİYORUM...