Güneş ilk ışıklarını saçmaya başladı
Kuşlar cıvıldıyor çiçekler açıyor
Sonbahardan geriye
Çöpçülerin süpürdüğü sarı yapraklar kalıyor
Ağaçlar renk renk oldu çayırlar yeşil
Denizi gördüm mahzundu
Derinlerdeydi beni duymuyordu
Derin nefes alarak köpürüyordu
Yıldırımın yanına
Siyah takımlı bulutlar geldi
Işıkları söndürdüm
İstiklal de geziyorum
Siyahı beyazıyla
Çarşıya giriyorum
Kaldırımda oturan
Bir ankanın sırtında
İstanbul'dan geçiyorum
Martılar boğazın üstünde
şarkı söylüyor
Balıkçılar ellerinde sigara
İstanbul'u dinliyorum
Gözlerim kapalı
Galata kulesindeyim
Martılar süzülüyor
Bir elimde çay
Bir elimde simit
Merak ediyordu herkes
Ne zaman gidecek
Gözünün içine bakıyorlardı
Bir anda kalktı , farkındaydı
Gitmesini istiyorlardı
Izmir'e ilkdefa gidiyorsun
Akşam üstü variyorsun
Her yer karanlik
Şehrin ışıkları, evler
Insanlar civil civil
Yavaş yavaş dağiliyorlar
Sevmez ağlamayı gaddar biriydi
Her zaman güler dertsiz gibiydi
Muhabbeti tatlı bilgisi çoktu
Sırtına vuran alırdı lokmasını
Kordon boyu sıralı evler
Dalgalar derdimi söyler
Egenin incisi İzmir
Sevdan nazlı gül sonbaharda
Ormandayım kayın yanında
Mektup yazdım yaprağına
Gülümse hadi tekrar
Martılar dans etsin çılgınca
Yelkenliler sallansın rüzgarınla
Bulutlara dertli şarkılar söyle ağlasınlar
Sevdiğinden ayrılsın gürlesinler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!