Cüneyt Han Şiirleri - Şair Cüneyt Han

akan sular
yansırken
gözlerinin
karasında,
bir sen
bir de ben

küçük bir çocukken,
uçurtmamın
ipine takılan
kırlangıcın kanadında
bulmuştum seni,
uçup gittin

(Metine...)

ne evin güneş görmeyen
köşesine yerleştirdiğin
akvaryumdaki
japon balıkları,

kaşlarının hilâl gibi kavis aldığı yerin tam altına gömsünler beni,
gözlerini açtığında, kirpiklerin gölge etsin mezarıma

arada bir kalkıp gözbebeklerine dalayım,
ruhum serinlesin o koyu kahve karanlıklarda.

malûm elmada
var mıydı
bilemem
yanaklarındaki
cazibe,
kimbilir

uzaktayım
bütün
beklentilerden,
manastırında
inzivaya çekilmiş
keşiş misâli

âşığım sana,
haberin olmasa da.
biliyorum
bir tek ben
âşık değilim sana,
ama sana âşık

âşık olmak
iyidir,
ya mutlu
olursun
ya da şair

ne zaman
top peşinde
koşsam
dizüstü düşerdim,
ve sitemkâr
bir fırça

gamzelerin
elif çizecek
biliyorum,
gülümsemeni
istiyorum