Bu gün babacığımın rahmet alemine göçüşünün yirmi ikisi doldu
Yirmi iki gündür içimde burukluk,büyük boşlukta dolanmaktayım
Rüyalarımsa anneciğimle babacığımla beraber yaşıyormuş gibi
İlk felaketim bundan yıllar öncesi bin dokuz yüz seksen üçteydi
Hayatta tek güvendiğim sarı kuşum,keşen'im ebedi terk etmişti
Hala kendimde hata bulmaya çalışıyorum,bir türlü bulamıyorum
Sıraya girdi kaderlerim,önü ardı bitmiyor,ne çok bet kader varmış
Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.
Devamını Oku
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.




Dokuz seneyi doldurdub ve ona doğru uzadı,bize ne zaman nasipse?
üzüldüm
Rahmetli bütün hayatımızı dolduruyordu.Şimdi Sibirya da yaşar
gibiyiz.
Aylar birbirini kovalıyor,ama hapislik duygusunda değişen bir şey
olmuyor.
Ömür su misali akıp duruyor,rahmetli gideli bir ay doldu;acılar eksilme
sede:kim bilir yaşadıkça daha ne acılar yükleneceğiz.
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta