Bu gün babacığımın rahmet alemine göçüşünün yirmi ikisi doldu
Yirmi iki gündür içimde burukluk,büyük boşlukta dolanmaktayım
Rüyalarımsa anneciğimle babacığımla beraber yaşıyormuş gibi
İlk felaketim bundan yıllar öncesi bin dokuz yüz seksen üçteydi
Hayatta tek güvendiğim sarı kuşum,keşen'im ebedi terk etmişti
Hala kendimde hata bulmaya çalışıyorum,bir türlü bulamıyorum
Sıraya girdi kaderlerim,önü ardı bitmiyor,ne çok bet kader varmış
Merhametsiz karanlık içindeyim
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Devamını Oku
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Dokuz seneyi doldurdub ve ona doğru uzadı,bize ne zaman nasipse?
üzüldüm
Rahmetli bütün hayatımızı dolduruyordu.Şimdi Sibirya da yaşar
gibiyiz.
Aylar birbirini kovalıyor,ama hapislik duygusunda değişen bir şey
olmuyor.
Ömür su misali akıp duruyor,rahmetli gideli bir ay doldu;acılar eksilme
sede:kim bilir yaşadıkça daha ne acılar yükleneceğiz.
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta