Biliyorum bana tekrar tekrar aşık olmak istiyorsun...
Ben ise tekrar tekrar kaybolmak istemiyordum...
Aramızdaki fark ise şuydu;
Birimiz elde etmek istiyor, diğeri ise o ben oluyorum işte,
Olanla yetinmek,anlıyor musun?
Olanla yetinmek.
Yani ortada bir şey vardı;
Zamanın çemberinden geçen,
Ve geçti.
Gün gibi doğdu,
Gece gibi örtüldü,
Yıldızlar gibi parıldadı,
Ay gibi bir kaç beden büyüdü,
Ve sonra küçüldü küçüldü,
Sonra ne mi oldu?
Hiç payımı aldım.
Hiç payını aldın.
Ve bazı filmlerin sonu hiç gelmez ya,
Hani rüzgar gibi geçti deriz ya,
Aynen öyle.
Bir rüzgar çarptı yüzüme,
Ve sonra özür bile dilemeden gitti!
Ve rüzgar yüzsüzce döndü.
Dedi ki: "Hayatını karıştırdığım yerden sana el sallıyorum,ama hala yürümek için direniyorsun." dedi
Bende dedim ki: "Bazı insanlar emekler ve bazıları ise ne pahasına olursa olsun yürümeyi yeğler.
Ben onlardanım.
Hepsi bu."
Kazanan yoktu kaybedense çok.
Bizim de çözemediğimiz şeyler de mevcuttu...
Belki her şeyi çözmek zorunda değilizdir kim bilir...
Yinede ortada bir anlamsızlık hükmünü gezdirmeye devam ediyordu...
Sanki burda olmak zorundaymış gibi.
Sanki "Evet,belki bir anlamsızlıktım sizin için,
ama yinede benide önünüze getiren bir yücelik eseriyim, benide böyle kabul edin."
der gibi bir hal içindeydi hayat.
Bunada şaşırmamak gerekiyor tabii.
Çünkü anlamsızlıklar boş bir mezarı dolduracak kudrete sahiptirler.
Her şeyi olduğundan daha fazlasıyla yaşamak sıfırı tüketmeye eş değerdi.
Nitekim anlayamadığımız oluşumlara usumuzun yorgunluğunu eklersek,
Ki hep bir yorgunluk bahanesi sergilemeye bayılır kendisi.
Çünkü bazılarının usu bazılarını yormak için gelmiştir dünyaya...
Hal böyleyken üstelemek yerine üstesinden gelebiliriz demek,
güçlü bir yürüyüşü sergileyebilmek sanırım en doğrusuydu?
En azından benim için durum böyleydi.
Yürümek evet,yürümek galiba hayatta en çok yapmaktan hoşlandığım şey buydu.
Ben derim ki: "İnsanların gülüşleri kadar bir yaşam sunulur yüzlerinize
ve kalbinize değin inen bir gülümseyiştir bu.
Çünkü bizler çok nüfuslu bir yaşam içinde derin derin bölünürken,
sırf ayrılmayalım diye koparılmış her bir hayat için unutmayın ki bir yapıştırıcı mutlaka doğuyor sizin için."
Kayıt Tarihi : 21.7.2013 16:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!