Karşılaştığımızda tanımamazlıktan geldin,
gözlerin sustu, bakışların kaçtı.
Oysa bir zamanlar
o gözlerde doğardım her sabah.
Hatıraları ne çabuk unuttun,
biz miydik yoksa sadece anlık bir oyalanma?
Ben her gülüşünü içimde saklarken,
sen beni bile dışına atmışsın.
Bir kelime yeterdi belki,
bir bakış...
Ama sen sessizliği seçtin,
ben ise sustuğun her kelimeyi ezberledim.
Erdal Karadağ 2
Kayıt Tarihi : 6.4.2025 05:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!