Çün ki Şiiri - Atabey Barış

Adın tüm adların en büyüğü iken,
Ardına ne nur ister ne de gül, diken.
Bakışıyla umuduma rüzgar eken,
Sen! Gün gelince fırtına biçeceksin.

Bir fotogıraftır her geceme akan,
Duruş var içimde vakuriyyet kokan,
O vakurlukla masmavilerce bakan,
Sen beni bütün ömrümce yakacaksın.

Dümdüz saçların bahtım kadar karadır.
Ondandır senden yana tüm korkularım,
Kokusunu çekemeyişim yaradır,
Bölünür durur her gece uykularım.

Bil ki! Ben korkularımı yeneceğim.
Sanki seninle manaya ereceğim.
Ömrümü ayaklarına sereceğim.
Ömürünce doyacaksın! Seveceğim.

Çün ki,
Ne filozofların bilgiye açlığı,
Ne Aborjinilerin susamışlığı,
Ne de hiç durmayan zamanın akışı,
Umurumdadır narin ellerin kadar...