Cümüa Bayramdır İki Cihânda

Cümüa Bayram günü hem dünyâ hem âhrette
Mizânı kur dünyâda her ameli tart, çıkar
Buyuruyor Rasûlüm ümmetlerim kesrette
Beniisrâiloğlu Nebilerle fert çıkar

Koruk acıdır yenmez, olgunlaşmamış hamdır
Kâle; ahmak alanın idrâksizliği, tamdır
Her ettikleri sözle devirdikleri çamdır
İdrâk edip anlayan kimselerden mert çıkar

Bidâyette başlayıp nihâyete erecek
Hakla-Bâtıl savaşı ilelebet sürecek
İstanbul sözleşmesi bakın neler verek
Katır doğurduğunda zennelerden hırt çıkar

Zamanı suşlayanlar suçlu pisikolokdur
Zaman devr-i dâiminde hiçbir inkitâ yoktur
Kâfiri sistemlerdeyalan tezvirat çoktur
Sünneti seniyyeye sarılandan dert çıkar

Sahibimiz Âllâhtır gayet vazıh Kemâli
Dû âlemde cümüa günü ancak Cemâli
Tâbi olan kullara göstermektir emeli
Rûhları beşe böler neticede dört çıkar

ARZ: altımızda döşek, SEMÂ; yorgandır üstte
Lânetlenen mecrûhlar secde ederler büste
Bâtını Âllâh bilir; isyânkâr deste, deste
Böyle idrâksizlere cehennemi yurt çıkar

İstiğfarı bırakıp, hevâi hevesinde
Peşrev vuran düzenbaz salyalı nefesinde
İSLÂMİ: der şeytanın yumruğu ensesinde
Arkadaşına iblis her ahvâlde sırt çıkar