Düşünce yollarından geçerken iki kez düşünmek gerek.
Çünkü her geçişte kendimizden,kendimizde bulduğumuz bizi bize ileten bir iz vardır.
Dünya yaşamın yoludur.
Yolun sonsuzluğu ise iç dünyamız.
Menzil kendini bildiğin noktadır cümle arasında.
Soluklanmak nasıl imkansa kelimede,
dur durak bilmeksizin ayrı bir anlamdır bir yol bulmak kendinde.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim