Cümle adem Şiiri - Hasan Salih Küçük

Üşümez bedenim,yapıştı gölgem
Uyur can kafeste, sessizce Adem
Durmaz münker,nekir alır ifadem
Çeker ızdırabını, derinden Adem.

Azığımı bağladım,ettim kördüğüm
Küçücük bir kaba,sığdı gençliğim
Zeytin tanesiymiş,kul cömertliğim
Sualinin en vahim, yerinde Adem.

Fıtır ile sadaka açtı benim iştahım
Abdest,namaz cennetteki durağım
Ben aciz kul,Rabbim bilir günahım
Çare Hak’tan, şükretmelidir Adem.

Tövbeleri bozdum, kaç bin kereler
Yıkansam paklamaz,çaylar,dereler
Üşüşür kabrime, akrep ile keneler
Dirilişi bekler, kara yerde Ademler.

Elli dört farzı bile sayamaz tek,tek
Günaha mekruh der, elife mertek
Zebani hazırlandı,vuracaktı ki kötek
Oh! .. çekti rüyadan uyandı Adem...