Cumhuriyetin Kalbinde

Bir sabah, maviye baktım.

Gökyüzü sessizdi ama içimde bir çocuk gülüyordu.

Belki de o gülüş,

Cumhuriyetin ilk sabahından kalmaydı.

Atatürk’ün sesi gibi,

Uzağa değil, içime yürüdü umut.

“Yarın,” dedi,

“Henüz yazılmamış bir şiirdir.”

Özgürlük,

Bir kelime değil artık.

Bir nefes,

Bir kadının gözlerindeki kararlılık,

Bir çocuğun elindeki kalemdir.

Ve biz,

Her sabah yeniden doğarız o mavi gökyüzünün altına.

Bir ülkenin kalbi gibi atarız birlikte.

Cumhuriyet

Bizim en sessiz ama en güzel gülüşümüzdür.