Cumhuriyetçiyim Şiiri - Ahmet Bulut

Bir gafil; kendince bir sual sordu;
Cumhuriyetçiyim, dindarım dostum,
Ecdadım bıraktı, bu cennet yurdu,
Vatan hainine, kindarım dostum.

Üç kıta bizimdi, hatırla dünü;
Şanlı ecdadımın, kıbleydi yönü;
Tefrikanın, husumetin, yok sonu,
Barış kulvarında, önderim dostum.

Vakit varken, yanlışlardan kopalım;
İlimden, irfandan, bir pay kapalım,
Teknoloji ile yarış yapalım,
Mesnetsiz soruya, son derim dostum.

Doğruluk, dürüstlük, ne güzel hüner;
Çırpın, kendine gel, el bizi kınar,
Eşref-i mahlûkat, hatadan döner,
Yanlışlardan arın, yun derim dostum.

Çok söze ne gerek, işte ben buyum;
Milleti-İbrahim, Âdem'dir soyum,
Kur'an ahkâmıdır, değişmez huyum;
Sözümün eriyim, ben derim dostum.

Senlik-benlik ne ki, anlamam bilmem?
Birkaç çürük için, bütünü bölmem,
Beklemesin “BATI”, oyuna gelmem!
Sakın ol; sanma ki cindarım dostum.

Şair Bulut; dile geldi nihayet!
Yüce Yaratandan, umar inayet;
Düşüncemin özü, bundan ibaret,
Varsa alternatif, sun derim dostum…