Cumhuriyet Yolu Şiiri - Hasan Karahisar

Umut yolculuğuna bir gemi çıkıyordu.
Yarıp karanlıkları gelecek kuruyordu.
Vatanın toprağında düşmanlar duruyordu.
Ardında Anadolu yalvarıp ağlıyordu.

Nasıl tutsak edilir özgür doğmuş bir kavim?
Yayınlandı o anda Amasya’da bir tamim;
Türk özgür kalacak olmasın bunda vehim!
Kahraman milletimi kim, nasıl bağlıyordu?

Erzurum’da toplandı kudretli delegeler,
Bu birliğin adına Milli Kongre dediler.
Manda ve himayeyi reddi miras ettiler,
Yurtta ırmaklar gibi; gönüller çağlıyordu.

Sivas düşüncelerin karar olduğu yerdi,
Tam bağımsızlık deyip kurtuluş belirlendi.
Amasya’da başrolde o temsil heyetiydi.
Sancılarla birlikte hükümet doğuyordu.

Ankara bir doğuma beşiklik ediyordu;
Hainler karşısında Milli Ant duruyordu.
Millet egemenliği meclisi kuruyordu.
Bizlere mutlu ve hür gelecek sağlıyordu.

Sevr denilen antlaşma vatanı bölüyordu,
Muhatap bulamayıp doğmadan ölüyordu.
Kuvay-ı Milliye’yle millet diriliyordu.
Aziz milletim ona mühimmat sağlıyordu.

Yurdun dört bir yanına düşmanlar akıyordu.
Cephelerde bu millet destanlar yazıyordu.
Sakarya er meydanı dünyayı sallıyordu.
Ordumuz bu zaferle düşmanı bağlıyordu.

İşte Büyük Taarruz Atatürk Başkumandan,
Ordusunun başında diyordu: “Hodri meydan! ”
Namert düşman bozuldu, kaçtı dağdan, ovadan,
Engin deniz onlara kurtuluş sağlıyordu!

Bütün dünya şaşırdı; bu ne yenilmez kuvvet!
En sonunda bu millet kurdu büyük bir devlet,
Sahip çıkarsan eğer; uzaktır bizden zillet.
Türk Milleti sahip çık, hakkındır CUMHURİYET!

İstanbul, 19.10.2006