Cumhuriyet ve Demokrasi Şiiri - Necip Ze ...

Olsaydı şayet,
Bu ülkede gerçek cumhuriyet,
Birikir miydi onca dert?
Gerine gerine
Dolanır mıydı ortalıkta bunca musibet?

Evet,
Savaştan yeni çıkmıştık,
Yoksul ve yorgunduk yani.
Ama ümitliydik;
Cesaret veriyordu çünkü genç cumhuriyet.
Yeni ve güzel bir dünya kurmaya yetecek,
Çelik gibi bir irade vardı bizde,
Ve birlikten doğan kuvvet …
Ama maalesef,
Edilmeden mücadele,
Çekilmeden çile,
Kalkmıyormuş ortadan rüşvet bile…

Evet,
Bu canım millet aç;
Ama ekmek, süt, et değil;
Huzur ve güven asıl ihtiyaç!

Evet,
Yönetim Cumhuriyet;
Ama hani evrensel hukuk,
Hani sosyal adalet?

Toprak yığını değildi hani halk,
Söz hakkı olacaktı her kesimin muhakkak.
Eşit olacaktı hani yasalar önünde,
Erkekle kadın; fakirle zengin.
Ve hani kesip biçemeyecekti bizi,
Irk, mezhep, dil, din…

Ne bir sınıfa, ne bir zümreye verilecekti, egemenlik,
Söz hakkı milletin olacaktı hani…
Duyuldu mu her yerde hakkın sesi?
Neden beklenildi bugüne değin,
Para pulla satın alınmaz ki demokrasi!

Nasıl olur, akıl almaz,
Ulu bir devlet,
Mazeret arar, çözüm aramaz?

İhanet değil,
Sadakat yeşerirken demokrasi toprağı,
Bunca sene nasıl teslim oldu
Çalıya çırpıya;
Neden tırpan sallamadı hiçbir hükümet,
Eşkıyaya çapulcuya…

Evet,
Yersiz değil kuşku,
Çünkü asi bir tepedir demokrasi,
Ama üstünde diken bitmez.
Aksi bir nehir geçer içinden
Ama yanında, koynunda ayrık yürümez.
Ancak taşından, toprağından memnun,
Ne çamlar, kayınlar, ne çınarlar yetişir,
Yedi düvel gelse,
Yurdundan, toprağından söküp atamaz.

Elbet,
Önce hürriyet.
Olmasa o,
Doğmaz tek doğru fikir bile.
Ama ne dar gelip sıkıp ağrıtmalı başı,
Ne bol gelip düşmeli yere o altın taç.
Bu canım millet
Paraya pula değil,
Sağlam bir iradeye,
Güçlü bir idareye muhtaç.