Cumhuriyet ilkokulunda kartopu

Vehbiye Yersel
508

ŞİİR


5

TAKİPÇİ

Cumhuriyet ilkokulunda kartopu

Cumhuriyet ilkokulunda kartopu
Cumhuriyet ilkokulunda bir yıl çalıştıktan sonra,Müdür yardımcısı kadrosu verildi,Müdür Beyin öğretmenlerden birini önermesi gerekirdi.bir de dışardan müracaat edenler varsa aralarından md. Kimi isterse o seçilecekti.
Bana müdür beyden teklif geldi,önce istemem dedim,ama müdür bey beni çok istiyordu,dilekçemi verdim.emir gelinceye kadar da hem idari işlere baktım, hem sınıfımı okuttum,iş biraz uzamıştı. Meğer bu görevi isteyenlerden benden daha kıdemliler vardı,bunlardan birisi bakanlığa şikayet dilekçesi vermiş, benim hakkımda. 3 ay içinde emir geldi, 3 aylık makam ücretim toptan ödendi,ve o zaman müdürüm bana olanları anlattı,gerekçe olarak ben daha kıdemliyim demiş.
Kıdeme değil başarılarına göre insanları değerlendiriyoruz cevabı verilmiş o kişiye.
O yıl çok kar yağdı,bir de kar yetmiyormuş gibi, afet sayılabilecek kasırga oldu, binaların hastanenin okulların çatıları uçtu,dükkan ve iş yerlerindeki,levhalar tabelalar uçtu,kıyamet koptu sanki, kasırganın dinmesinden bir kaç gün sonra yerdeki karlar yumuşacık,öğrenciler arasında teneffüste dolaşıyorum,kartopu atanlar oldu,birbirlerine,karın içinde kum varmış ki öğrencinin gözü kızardı,
Ama kanlanma yok. Ufak bir kızartı. Al başına belayı.sınıf öğretmeni, nöbetçi öğretmen,ben hepimiz okul bahçesindeyiz. Ama 1200 öğrenciyi zaptetmek kolay olmasa gerek.
Üzerimize düşeni yapmıştık.
Son dersti öğrenci eve gitti tabii ki. Bunu gören babası, sen çık vilayete valiye, milli eğitim müdürüne beni şikayet et.Efendim, gidin bakın,makamında fareler cirit atıyor, okula geç geliyor. Çocuklarla ilgilenmiyor. Ve buna benzer yersiz yakıştırmalar. Benim haberim yok tabii bu olanlardan.Her zaman olduğu gibi okula erken geldim,sınıfların temizlik,soba v.s durumlarına bakıyorum. Bir bayan hademe ile benden başka kimse yok o saatte..Bir baktım,bir bey salonda bana doğru geliyor, buyurun bey efendi,kimi aramıştınız demeğe kalmadan ben Mardin Valisi..demez mi! . ben de Müdür yardımcısı Vehbiye Öztürkatalay.dedim. memnun oldum. Buyur ettim, yok makam arabası kapıda bekliyor,gideyim dedi ayrıldı gitti. Meğer bu velinin şikayeti üzerine okulun durumunu incelemeye gelmiş.
Ne kadar yalan konuştuğunu Vali anladığı için bana teşekkür ederek ayrıldı. Okul kapısına kadar 0nu uğurladım.Arkadaşlara teneffüste durumu anlattım.O öğrenciyi okutan öğretmenin meğerse şikayetten haberi varmış.. Arkadaşlara anlattım,o öğrencinin sınıf öğretmeni,bana olanları anlattı. Gitmiş bizi şikayet etmiş. Vali de okulu incelemeye almış.
Ama yalan konuştuğu ortaya çıktı 1964 yılında evlendim, evimiz Gazipaşa ilkokuluna yakındı.orayı istedik.müdüre ikimizi aynı dershaneye vermesini rica ettim.tuttu okulun alt katında bodrum gibi bir dershane var. Orayı verdi. Ben görünce tepem attım. Ben buraya orta okula derse geldim, mum ışığında çalıştım, fen bilgisi matematik derslerine haftada 8 saat dersim vardı. Ama eşim gözlük kullanıyor.Ben bu sınıfı kabul ederim ama eşim bu dershanede görev yapamaz dedim.
Olmayacaksa ben okuluma geri giderim. kırmadı beni. eşimi gerçekten çok aydınlık taş oymalı güzel bir sınıfa yerleştirdi.Bana da müze ve tuvaletin bulunduğu daracık holdeki ambar gibi bir dershaneyi verdi.2.sınıf mevcudu 57. Okumayı sökmeyen 17 kişi vardı,o yıllar sınıfta öğrenci bırakma yoktu..ilk işim bunları seviyelerine göre ayırmak oldu. Geri öğrencilerle özel uğraştım,yavaş yavaş okumayı söktüler.Aralarından bir öğrencimi tahtaya kaldırdım,yazılanları okusun diye.baktım ki, öğretmenim ben tam karşımdaki yazıları göremiyorum,ancak yukarıda tahtanın üst tarafındakileri başımı yukarı kaldırdığım zaman görüyorum.İnanın şu anda yazarken, o anı tekrar yaşadım. Ben büyük bir iş başarmıştım. Tuttum elinden doğru müdürün yanına. durumu anlattım. Nasıl olur da bir yıl öğretmen bu çocuğun durumunu fark etmiyor.dedim. hemen babasını çağırttık. O yıllar Mardin de pek göz doktoru yok. Babası 0nu Gaziantep”e tedaviye götürdü. Gereken müdahale yapıldı.öğrencimi kazanmıştım.
Öğretmenlik,sadece okuma yazma öğretmek sanatı değildir.kendi çocuğunuz gibi,öğrencilerinizin de her haliyle ilgilenecek,eğitecek,yardım elinizi uzatacaksınız.Babası ana caddede,çerez satıyordu,bu öğrencimin. 1969 yilinda bana 1.sinifi Verdi.birinci sinif ogretmenligini herkes yamazdi.basaramazdi.cocuklarin cogu turkce bilmiyor.ya arapca veya kurtce konusuyor.memur cocuklari da tek tuk onlar da nedense bana dusmuyordu.kurnaz arkadaslar onlari kaparlardi.Bu benim onemsedigim bir durum degildi.elime verilen hammadeyi nasil isleyecegimi biliyordum,ogrencilerim yilbasina dogru okumayi sokmustu.b enim dogum iznine ayrilmam gerekiyordu.ayrilirsam ogrencilerim gerilerse basarisiz sayilabilirdim.B unu dusunerek Mufettis istedim.teftise geldi.O sirada ben gunluk planimi yaziyordum.-Bana plani sinifta neden yazdigimi sordu.-aksamdan yazarsam,yazdiklarimi uygulamaya bilirim/bunun icin simdi yaziyorum dedim/5 dak.plan bitti.(Arif Kalayci) tam 5 ders beni teftis etti.Okuldaki 27 ogretmen esim dahil hepsini disiplin kurulunda bazi olaylara adi karisanlari sorguladi/ben o yil TESEKKUR aldim/,Dogumdan sonra tekrar sinifima dondum/butun ogrencilerim okuma yazmayi turkce konusmayi ogrenmisti/
Gereken müdahale yapıldı.öğrencimi kazanmıştım. Müdürümüz Fazıl Hamidi,Allah Rahmet etsin.Benim Müdür yardımcısı olmamı çok istedi,teklif etti.Ben yapamıyacağımı söyledim.En büyüğü 4 yaşında 3 çocuğum vardı.Onları ihmal edemezdim.8 yıl Gazipaşa lkokulunda çalıştım.Sonra ev aldık.evimize yakın olan Ebulula ilkokuluna naklimi yaptırdım. 11 yıl bu okulda çalıştım.birinci sınıts okuttuğum 8 öğrencim,öğretmen olmuş,aynı okula verilmişlerdi.onlarla çalışmak zevkti.Fakat içimde bir ukde kaldı.11 yıl zarfında,doğuran, evlenen,ev alan,hastalanan,arkadaşların hediyelerine iştirak ediyordum.İzmir’e yerleşmeye karar verdim. Emeklioldum. Başta müdürümüz ve öğretmenler,öğretmenler odasında toplanıp bir veda kahvesi içirtmediler.halbuki ben 5.Şüraya davet edildim,1981 aynı yıl,yılın öğretmeni seçildim.Ankara’ya İzmirden gittim.acaba başarılıyım diye mi bana gereken ilgiyi göstermediler…Orasını Allah bilir.Ben hakkımı helal ettim.ama unutamıyorum. 05.04.2008Vehbiye yersel

Vehbiye Yersel
Kayıt Tarihi : 3.3.2015 16:00:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Vehbiye Yersel