Dokunulan ağaç kuruyor.
Baharın ortasında mayıs.
Saçlarını iki yana tara,
Öyle güzel duruyor.
Dökülüyor yaprakları,
Meyva veren ağaçların.
Filiz kıran fırtınası,
Demiştim bir zaman.
Yanıldığımı anladım,
Türkan hoca gittiği zaman.
Bir filiz kıran deyilmiş bu esen.
Cumhuriyetle yaşıt bir çınar,
Devrilip gitti,daha iş varken.
Söndü deniz fenerleri,
Karanlık heryer.
Kıyıya vuruyor gemiler,
Görmüyor hiç kimseler.
Emperyalist düşüncenin,
Rasyonel fikirleri,
İhtilal yangınlarından kalma,
Savaş borazanı çalmakta.
Okutmak uğruna atılan her adımın
Cumhuriyet erdemi,çağdaşlık yolunda,
Hesabı verilen bir ülkede,
Öküz altında buzağı aranmakta.
Bacası tütmeyen evlerde
Kül içinde buldular:yangın.
Oysa bir bedeli vardı,
Olimposdan ateş çalmanın.
Tanrılardı istemeyen,
İnsanların aydınlanmasını.
Ama aydınlandı insanlar,
Karanlığa ve tanrılara inat.
Kayıt Tarihi : 8.6.2009 09:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!