Cumhuriyet Devri Türk Edebiyatı Tarihi

Ekmek dizimde
Yıldızlar uzakta, taa uzakta
Ekmek yiyorum yıldızlara bakarak
Bazan şaşırıp ekmek yerine
Yıldız yiyorum

Oktay RIFAT

Nâzım Hikmet hem hovardalığında
Hem kavgasındadır hayatın
Hiç ölmeyecekmiş gibi aşk için
Yarın ölecekmiş gibi kavgası için çiziktirir
Konstükrivist mısralarını

*

Orhan Veli haytadır.
Bilir ama bilmezlikten gelir şiirin hasını
Onu mahveden o güzel havalarda
Kapağı atar bir balıkçı mavnasına
Ârı yok utanması yok / güpegündüz ulu orta
Sıkar Melahatın bacaklarını Sirkecide tramvayda

Velinin oğlu târifsiz dadalar içinde
Düşünmez hisseder sâdece
Zâtınca mumaileyhin bir böcek sıkletince
Çekmeye değmez hayatın yasını

*

Oktay Rıfat oburdur
Rakı kadehinde balığa fit olmaz
Dava arkadaşı Orhan gibi.
Tabağındaki bulutu bitirince
Gökyüzünü bir beyaz şarap eşliğinde
içmezse iflâh olmaz / şiiri ferah bulmaz.

*

Câhit Sıtkım, sıtkını sıyırsa da bazan hayattan
Şâir-i mâderzâdıdır Türk Şiirinin
Heybesinde kolkola ölüm ve hayat
Ne zaman hayata uzatsa elini
Ölüm çeker kulağından
Ve Cahit der ki Tanrısına o zaman:

Ölüm vâkî / ömür hakk... gel çık işin içinden
pervâm da yok hem verdiğin elemden
yeter ki
pencerem eksilmesin günden!

*

Ziyâ Osman vardır bir de
Uyuya bırakılmış dev
Kartalı ehlîleştiren serçe
Sebil başında şükürle darı yiyen güvercin...

O da bakar gökyüzüne, fikri kayar ölüme
- İşe bak - Yakın dostu Câhite inat
Muazzam bir saygı duyar
saygı besleyen bir sevgi ile ecele!
Sanırsın: küllü men alyhâ fan âyetinin mümessili

Bak ne diyor:
En bahtiyar, en güzel, en aydınlık, en temiz
Ümitler içindeyim çok şükür öleceğiz

Yunus Emre sobeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!