Cumhuriyet Şiiri - Metin Soydeveli

Yurdumun ufuklarını kaplamış kara bulutlar
Belki birçok insan şafak vakti doğar
Ama, bir Mustafa Kemal var ki…
Ulusumun üstüne şafaklar gibi doğar.

Korkumuz yok, güvenle bakıyoruz geleceğe
Bir, On Dokuz Mayıs sabahı güneş doğdu
Kuzeyden, hiç alışık olmadığımız yönden
Zaferler müjdeliyordu çakmak çakmak gözlerinden.

Kim kabul ettirebilir ‘manda’yı, ezelden hür,
Hep bağımsız, hep hükümran yaşamış,
Her çağda başı dik, hep devletler kurmuş bir millet,
Elbet, olacak düşmanın rüyası ve sonu hüsran.

Hepsi adları gibi sıfatlı, Kemal, Ali ve Mehmetler
Bir işaretiyle; binmiş şimşekten atlara,
Kanat açmış şafaklara, yırtmış karanlığı
Mehmet kere Mehmetler.

Anamız, bacımız, kızımız, kızanımız
Askerimiz, bürünmüş Mehmet kisvesine
Gizlemiş benliklerini, nice kahramanlıklarını
Sığdırmışlar nice zaferleri, eklemiş tarihlere
Büyük tevazu ile tek kelime ‘Mehmetcik’ ardına.

Hiç eser yok büyümsenmeden
Ar edinmiş isminin yüceliğini
Vazgeçmemiş tevazudan
Sonuna “cik” eklemiş hicabından.

Şimdi bize düşen, olmalıyız kıymet bilen
Yine gurur duyalım da geçmişle öğünmekten
Bir daha doğmaz bu güneş,
İlkelerine sarılalım dört elle.
Asılı tutalım güneşi ellerimizle.
Bu bayram, CUMHURİYET en büyük bayram

İlkeleriyle yanalım yanacaksak! Korkmadan.
Sönerse güneş son pişmanlık fayda etmez,
Ne öğünecek geçmiş, ne ağlamadık anamız,
Ne de güneş kalır, baka kalırız özgürlüğün ardından.

(28.10.2006 İzmir)