Ruhumun tek mevsimi hazandı, sen yoktun.
Belki başka sevdaların koynunda uyuyordun,
Belki köhne yelkenlerin rüzgârıydın kim bilir,
Belki de dul bir yüreğin sitemkâr bakışıydın.
Ya da sen de benim gibi doğmayı bekliyordun.
Ama hazandı sensizlik, tek mevsimdim evvelinde.
Bir tabloydum hayatın devasa duvarında,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta