Galata Kulesinin yamacında ağlardım,
insanlar geçerdi önümden,
umursamaz, kendini bilmez insanlar,
akordion, ney sesleri gelirdi
semazenler gibi dans eden martılar,
acıkmışlar,
denizin hışırtısı gelirdi,
cumbasız evimin pencerisinden bakarken,
duvarlarım karalara bürünsün isterdim
ağladığım görülmesin diye,
hiç çiçek besleyemedim
ölümlerden ürperdiğim için..
Kayıt Tarihi : 30.10.2008 00:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!