Cumartesiler Şiiri - Ahmet Ormancı

İşte hüzün dolu bir cumartesi daha,
Bütün cumartesiler gibi.
Çünkü; sensizliğin doruğu bugün,
Alışılmış bir zaman.
Senin sesini hep o gün beklerim.
Neden mi?
İlk sesini o gün duymuştum,
Tabi son sesini de.
Belki bu cumartesi, belki bugün,
Yeniden başlarız diyorum kendi kendime.
Ama boşuna bekliyorum galiba,
Baksana yine akşam oluyor,
Bitiyor bu cumartesi de.
Eriyor bütün hayallerim,
Tıpkı sular gibi akıp gidiyor,
Kayboluyor gözden.

İşte bir cumartesi daha bitti.
Ama ben bekleyeceğim yine yılmadan,
Diğer cumartesileri.
Sensiz geçen bütün cumartesiler gibi.

21/11/1992 Cumartesi – Mardin