Cumartesi Katili Şiiri - Murat Akgündüz

Şimdi kalemimin dalgalarında
Umudu titriyor kelimelerimin
Anlatamıyorum derdimi
Yıkılıyorum.

Kaybedecek bir şeyim kalmadı
Artık uzak bizim olan ne varsa
Halbuki az önceydi gülüşlerin
Kanıyorum.

Kapıdan rüzgar gibi kaçışırken
Son bakışın çarpar suratıma
Fakat ben dokunamıyorum
Eriyorum.

Ve sonuncusunu yaşıyorum
Senden gelen ölüşlerin
Kayıp gidiyorsun içimden
Tutamıyorum.

Tüm kilitleri vuruldu
İki odalı soğuk yalnızlığımın
Gömüldüm kör karanlığına
Üşüyorum.

Henüz ikinci saati olmuş
Kapanalı gözlerimde dünya
İki yıllık tozu birikmiş ayrılığın
Boğuluyorum.

Hep bir şeyler verdim sana
"Başkalarını mutlu etmeye
çalışmaktan vazgeç artık "
Deyişin kulaklarımda,
Çınlıyorum.

Madem bilmiyorsun değerini
Ne anlamı var mücadele etmenin
Ne kadar koştuysak mutlu etmeye
O kadar yalnızlığa düştük
Pes ediyorum.

Yetti artık vedalar cana,
Vazgeçti artık canan.
Ardında bin bir kelime var
Oysa sen delil bırakmazdın
Ey Cumartesi Katili!

Sakın uğrama olay mahalline
Merak bile etme maktülünü
Dönemez artık Cumartesiler
Uzak kal Cumartesi Katili
Hoşça kal...