Cumartesi Çığlığı Şiiri - Dursun Özden 3

yitik cumartesi

seherde, tan çiçeği zamanı, güneşi beklerken, sen geldin
şiirin derin hafızası kapımı çaldı, gönül evine giren sendin
gece gelen düş hırsızı, iki ayaklı, zehirli akrep, şeytan, cin
kanlı düşlerin, kimliksiz adresi: kimsesizler gömütlüğü, kin

yitik oğullu acı ana-cumartesi ateşinde, zebaniyle yüzleşti:
“nuh’a selam olsun, şahmaran’ın selamı var; gidin, gidin!..”
istiklali kanayan o caddenin tam ortasında-galata kapısında
cop, basınçlı su, biber gazı-kara yazı ve siren sesi kirli-tümü
bir anne çığlığı yankılandı: ‘sizin hiç oğlunuz öldürüldü mü?’

cumartesi çığlığı-kar ile kora dokun, yitik şiirle dol ve aşık ol
‘millet şarkısı’ ile isyan eden fikret, nazım yol-özden kafa kol
yar göğsüne sülüm dayardı karacoğlan, sevgisi sebil yunus
‘ölüm tek başına-aşk iki kişiliktir; bir gün mutlaka’ dedi ataol

bu çığlık özgür ak martı sesi-istanbul nefesi
ah ki ah! her yer taksim, her gün cumartesi.

dursun özden